Internet rzeczy (z angielskiego IoT – Internet of Things) jest terminem określającym jedną z nowszych koncepcji informatycznych. Polega ona na połączeniu materialnych przedmiotów ze sobą i z internetowymi zasobami za pomocą rozbudowanej sieci komputerowej – w tym przypadku jest nią oczywiście Internet. Koncepcja Internetu rzeczy nie obejmuje wyłącznie urządzeń, za pomocą których można się komunikować. Telefony czy komputery, które obecnie tworzą największą grupę przedmiotów wchodzących w skład tej struktury, w przyszłości będą mniejszością. Internet rzeczy z definicji obejmuje każdy przedmiot, który może zostać podłączony do ogólnoświatowej Sieci.
Mogą to być wszystkie moduły wchodzące w skład inteligentnych domów – sprzęt RTV oraz AGD, oświetlenie, instalacja grzewcza, wszystkie liczniki oraz zegary. Nie zapominajmy również o samochodach. Czujniki oraz ich czytniki, np. stosowane w przemyśle, transporcie czy handlu, także mogą wchodzić w skład Internetu rzeczy. Poza tym nie ma znaczenia, czy to człowiek jest inicjatorem połączenia pomiędzy poszczególnymi elementami IoT, czy też mogą one komunikować się samodzielnie – obydwie grupy przedmiotów należą do omawianej całości.
Internet rzeczy nie jest nową koncepcją. Po raz pierwszy oficjalnie użyto tej nazwy w 1999 r. Musiało minąć kilkanaście lat, żeby niniejsza idea była traktowana poważnie. Dzisiaj, gdy praktycznie każde urządzenie może zostać wyposażone w odpowiednie chipy służące do łączności z Internetem, IoT przestał być mglistą koncepcją, a stał się realnym sposobem na usprawnienie codziennego życia.
