Skutecznie wdrożenie oprogramowania wymaga zastosowania odpowiedniej metodyki. Dzięki właściwie wybranej metodzie proces wdrożeniowy przebiega sprawnie. Wybrana metodyka powinna być dostosowana do potrzeb zleceniodawcy. Najbardziej popularne są dwie metodyki wdrożenia oprogramowania – zwinna oraz tradycyjna. Jak wyglądają różnice między tymi rozwiązaniami?
Implementacja według AGILE
Zwinna metoda wdrożenia systemu, tak zwana metodyka AGILE, opiera się na elastyczności oraz dynamice. Takie rozwiązanie zakłada koncentrację na uczestnikach projektu oraz współpracy pomiędzy nimi. Efektem działań bazujących na zwinnej metodyce powinno być szybkie wdrożenie oprogramowania, które będzie dopasowane do potrzeb i oczekiwań klienta. W podejściu zwinnym dużą rolę odgrywają szybkość działań oraz wydajność procesu. Zwinna metoda wdrożenia oprogramowania jest oparta o pracę zespołową, kompetencje i zdolności członków zespołu. Każda czynność jest podporządkowana celowi procesu. Zwinna metoda skupiona jest przede wszystkim na celu projektu, a nie na działaniach, które mają prowadzić do rezultatu. Poszczególne elementy procesu, takie jak na przykład dokumentacja, są więc podporządkowane efektywnemu wprowadzeniu oprogramowania. Przed przystąpieniem do działań powstaje plan, który jednak może ulegać zmianom w trakcie wdrożenia oprogramowania, jeśli pojawią się problemy lub nowe informacje, przez które trzeba zaktualizować pierwotne zamierzenia. Istnieje także możliwość modyfikowania budżetu projektu.
Tradycyjna metoda wdrażania oprogramowania
Druga popularna metodyka stosowana podczas wdrożenia oprogramowania to metoda tradycyjna, znana również jako metodyka Waterfall. W metodzie tradycyjnej ważną rolę pełni starannie opracowany plan. Powinna się w nim znaleźć szczegółowa rozpiska działań na poszczególnych etapach projektu. Metoda tradycyjna to model kaskadowy, w którym kolejne fazy wdrożenia są jasno określone oraz wykonywane w ustalonej kolejności. Do przeprowadzenia wdrożenia metodą tradycyjną konieczne jest ustalenie budżetu oraz stworzenie szczegółowej listy potrzeb i wymagań zleceniodawcy. Całościowa ocena rezultatu działań możliwa jest dopiero po zakończeniu prac.
Która metoda jest lepsza?
Każde z rozwiązań ma swoje mocne strony – w metodzie zwinnej są to elastyczność i szybkość, z kolei w metodzie tradycyjnej – porządek i przejrzystość kolejnych działań. Wybór metody powinien uwzględnić różne czynniki. Metoda tradycyjna rzadziej sprawdza się w przypadku dużych projektów. Trzeba także uwzględnić czas – w przypadku modelu kaskadowego wdrożenie projektu może trwać dłużej. Metoda zwinna w dużym stopniu oparta jest na aktywności pracowników, na co zleceniodawca nie zawsze jest w stanie sobie pozwolić.
